12

اینقدر هوا این روزا بهاری شده و حال و هوای عید به سرم میزنه که حامد رو کچل میکنم با نقشه هایی که برای نوروز امسال میکشم ... برای سفره هفت سینی که امسال با ذوق و سلیقه میخوام بچینم ... دومین سفره هفت سین زندگی صورتی من و همسرم ...و عجیب یاد پارسال و حال و هوای عروسی مون میفتم .. 

توی این مدت حامد شدیدا درگیر کارای شرکته و مشکلاتی که براشون داره پیش میاد ... طوری که گاهی یادش میره منم هستم ... تمام سعی ام رو میکنم که غرغرو نباشم و بار مشکلاتش رو به دوش بکشم ... همینطور هم میشه ... اینو از جایی میفهمم که میگه : میون تموم گیر و گرفت این روزا ، وجودت برام سراسر آرامشه ... خوشحال میشم از حرفش و مثل ورزشکاری که میون دو تا راند انرژی گرفته، با روحیه بهتری مراقبشم ... 

اولین شبی که بعد از روزها گرفتاری، کارش سبک شده و پیشنهاد شام بیرون رو میده ، با هیجان استقبال میکنم ... و میخوام با ذوق برم آماده شم که نگهم میداره ... متوجه غم توی چشماش میشم ... دلم میریزه ... بغلم میکنه و عمیق نفس میکشه ... بین موهام ... و زمزمه میکنه : ببخش که این روزا بهت بی توجه شدم ... صورتشو بین دستام میگیرم ... تمام حس دورنی ام رو میریزم روی زبونم و میگم : من عاشقتم حامد،سختی برای منم پیش میاد،ما باید هوای همو داشته باشیم :) ... حالا لباش لبخند کم جونی به خودش گرفته ... 

توی راه با خودم فکر میکنم اینقدر یهو از پیشنهادش مثل این از قحطی اومده ها استقبال کردم که عذاب وجدان گرفت که چرا زودتر منو نبرده بیرون .. از فکرم خنده ام میگیره ... 

توقف ناگهانی اش مقابل یه پاساژ ... چشمک زدنش و دستور پیاده شدن .. رفتن به طبقه دوم ...  مغازه نقره فروشی ... یک ست خیلی شیک ... لبخند آمیخته به ذوق من ...میشه سورپرایز بی نظیر حامد برای یه شب زیبا ، وسط زمستون :)... یا به قول خودش ، یک هدیه برای جبران سختی این روزها ... 

گوشواره هاش رو میندازه گوشم ... گرمای نفس هاش پشت گردنم میشینه ... توی آینه ، بیشتر از اینکه حواسم به سرویسم باشه ، به چشمای مهربون حامده ... متوجه نگاهم میشه ... متوجه حرف توی نگاهش می شم ... لبخند میزنه ... لبخند میزنم... بغلم میکنه ... و حتی اجازه نمیده هدیه اش رو از گوش و گردنم باز کنم ...